نگهداری از سالمند در خانه خود
مراقبت های بهداشتی در منزل ، سیستمی از مراقبت های ارائه شده توسط پزشکان ماهر به
بیماران در خانه هایشان تحت نظر پزشک است. خدمات بهداشتی و درمانی در منزل شامل مراقبت های پرستاری است.
فیزیکی ، شغلی و گفتار درمانی و خدمات اجتماعی پزشکی .1 اهداف خدمات بهداشتی درمانی
در منزل کمک به افراد برای بهبود عملکرد و زندگی با استقلال بیشتر است.
برای ارتقا level سطح مطلوب مشتری و برای کمک به بیمار برای ماندن در خانه ، اجتناب از بستری شدن
در بیمارستان یا بستری شدن در موسسات مراقبت طولانی مدت. پزشکان ممکن است.
بیماران را برای خدمات مراقبت های بهداشتی در منزل ارجاع دهند ، یا اینکه خدمات توسط اعضای خانواده یا بیماران درخواست شود.
آژانس مراقبت از بهداشت خانگی در ایران سالانه بیش از 2.4 میلیون نفر از افراد مسن و معلول مراقبت ارائه می دهند.
توسط پزشک ضروری است و در اختیار بیمار محصور در منزل قرار می گیرد. علاوه بر این ،
مراقبت باید به صورت متناوب و غیر مداوم انجام شود نگهداری از سالمند در خانه خود
نگهداری از سالمند در محیط خانه
ارائه مراقبت های بهداشتی در خانه محیط مراقبت های بهداشتی منزل با بیمارستان ها و سایر محیط های نهادی محل
کار پرستاران متفاوت است. به عنوان مثال ، پرستاران مراقبت های بهداشتی در منزل با منابع پشتیبانی
موجود از یک دفتر مرکزی به تنهایی در این زمینه کار می کنند. رابطه کاری پرستار و پزشک شامل تماس مستقیم
کمتر پزشک با پزشک است و پزشک برای ارزیابی و انتقال یافته ها تا حدود بیشتری به پرستار اعتماد می کند.
پرستاران مراقبت های بهداشتی در منزل نسبت به پرستاران بیمارستان زمان بیشتری را صرف کاغذ بازی می کنند
و زمان بیشتری را برای پرداخت هزینه های مربوط به بازپرداخت صرف می کنند. برخی از ویژگی های بارز
محیط مراقبت بهداشتی در منزل بر ایمنی بیمار و کیفیت نتایج تأثیر می گذارد: ، نظارت محدود بر مراقبین غیررسمی
توسط پزشکان متخصص و متغیرهای موقعیتی منحصر به فرد در هر خانه نگهداری از سالمند در خانه خود
احترام به استقلال بیمار در مراقبت های بیمارستان بستگی دارد.
دارو دادن به بیمار سالمند سر تایم
با این وجود ، بسیاری از تصمیمات توسط پزشکان به نمایندگی از بیماران بستری در بیمارستان گرفته می شود.
در مراقبت های بهداشتی در منزل ، پزشکان تشخیص می دهند که مجموعه مراقبت ها – خانه – قلمرو تخریب ناپذیر بیمار است.
بنابراین ، در مقایسه با بیمار بستری ، بیمار مراقبت های بهداشتی در خانه اغلب نقش بیشتری در تعیین چگونگی
و حتی انجام مداخلات خاص دارد. به عنوان مثال ، در بیمارستان ، پرستاران ، پزشکان و داروسازان ممکن است
در اطمینان از دریافت آنتی بیوتیک توسط بیمار در فواصل مناسب درمانی نقش داشته باشند
با این حال ، در خانه ، علی رغم توصیه در مورد اهمیت یک برنامه منظم دارو ، بیمار ممکن است
دارو را در زمان های نامنظم انتخاب کند. بنابراین ، مداخلات در جهت ارتقا ایمنی و مراقبت با کیفیت بیمار باید
این واقعیت را در نظر داشته باشد که بیماران گاهی اوقات تصمیم می گیرند که به روشی مغایر با شواهد مربوطه عمل کنند
و بهترین تلاش های پزشک ممکن است منجر به نتایج مطلوب نشود. نگهداری از سالمند در خانه خود
علاوه بر انتخاب های آگاهانه که توسط بیماران آگاه و توانمند در مورد مراقبت از آنها انجام می شود ،
متغیرهای جداگانه بیمار نیز ممکن است نتایج متفاوتی از خانه را تحت تأثیر قرار دهد ،
متفاوت از بیمارانی که در بیمارستان بستری هستند.
علاوه بر مراقبت از خود ، برخی از بیماران در منزل از اعضای خانواده یا سایر مراقبان غیر رسمی کمک می گیرند.
پزشکان متخصص هیچ اختیاری نسبت به این مراقبان ندارند. بعلاوه ، محیط خانه و طبیعت متناوب
خدمات بهداشتی و درمانی حرفه ای در منزل ممکن است توانایی پزشک را در مشاهده کیفیت مراقبتهایی که مراقبین
غیررسمی ارائه می دهند محدود کند – برخلاف بیمارستان ، که مراقبتهای ارائه شده توسط کارکنان پشتیبانی
با سهولت بیشتری مشاهده و ارزیابی می شود. به عنوان مثال ، به دلیل دسترسی محدود به حمل و نقل
شوهر ممکن است تصمیم بگیرد لوازم دیابتی را برای همسر وابسته خود خریداری نکند.
