اصول ارزیابی
پرستاران باید بیماران مسن وخیم مبتلا به COVID -19 را به درستی ترتیب دهند و ارزیابی را در کوتاه ترین زمان ممکن تکمیل کنند. در این میان ، مراقبت های فوری مانند انتقال ویلچر/تخت ، استنشاق اکسیژن ، نظارت بر الکتروکاردیوگرام ، ساکشن خلط و ایجاد دسترسی وریدی باید تکمیل شود.
محتوای ارزیابی
ارزیابی باید شامل سه جزء باشد: ارزیابی وضعیت عمومی ، ارزیابی توانایی مراقبت از خود و ارزیابی تخصصی. محتوای خاص ارزیابی باید با توجه به منابع انسانی پرستار و درجه بحرانی وضعیت بیمار به طور معقول انتخاب شود.
ارزیابی وضعیت عمومی
ارزیابی وضعیت عمومی باید شامل سن ، سابقه بیماری قبلی ، سابقه پزشکی گذشته ، سابقه آلرژیک ، علائم حیاتی ، اشباع اکسیژن ، تنفس ، حالت هوشیاری و علائم سیستمیک مانند تب ، سرفه ، خلط آور ، احتقان قفسه سینه ، هیپودینامی ، درد عضلانی ، و اسهال
ارزیابی توانایی مراقبت از خود
ارزیابی توانایی مراقبت از خود باید شامل شاخص بارتل برای فعالیتهای زندگی روزانه 2 باشد که بر اساس آن بیماران را می توان در چهار درجه طبقه بندی کرد: استقلال کل (نمره 100) ، وابستگی خفیف (نمره بین 61 تا 90) ، وابستگی متوسط (نمره بین 41 و 60) و وابستگی شدید (نمره <40). پرستاران باید درجه های پرستاری را با توجه به میزان وابستگی بیمار برای ارائه مراقبت های مناسب پرستاری تعیین کنند.
ارزیابی تخصصی
ارزیابی تخصصی باید شامل ارزیابی عملکرد شناختی ، ارزیابی وضعیت تغذیه و ارزیابی خطر ترومبوآمبولی وریدی (VTE) باشد. Mini ‐ Cog Test 3 برای ارزیابی عملکرد شناختی توصیه می شود زیرا مختصر است ، حداقل تحت تأثیر زبان و سطح تحصیلات است و به راحتی توسط بیماران پذیرفته می شود. مقیاس خطر تغذیه در بیماران بحرانی (NUTRIC) ممکن است برای ارزیابی وضعیت تغذیه بیماران مسن وخیم مورد استفاده قرار گیرد. 4 با این حال ، با توجه به اینکه بیماران مسن مستعد ابتلا به سوء تغذیه هستند ، در صورت عدم وجود کادر پزشکی کافی ، بلافاصله پس از بستری باید حمایت تغذیه ای ارائه شود. ارزیابی خطر VTE بسته به شرایط بالینی مختلف متفاوت است: برای بیماران پزشکی ، مقیاس پادوا توصیه می شود ، در حالی که برای بیماران جراحی ، مدل ارزیابی ریسک Caprini توصیه می شود. 5
قابل اعتماد و متخصص:
-
پرستاری بالینی
3.1 مشاهده بیماری و پرستاری از علائم
علائم حیاتی بیماران را با تمرکز بر دما ، ریتم تنفس ، میزان ، عمق و SpO2 به صورت پویا کنترل کنید. برای بیماران مبتلا به تب ، درمان تب بر طبق توصیه پزشک انجام می شود. پس از استفاده از داروهای ضد تب ، تغییرات دما و تعریق باید به دقت کنترل شود. علاوه بر این ، برای بیمارانی که زیاد عرق می کنند ، پرستاران باید در اسرع وقت عرق را خشک کرده ، لباس و تختخواب خود را عوض کرده و آنها را تشویق به نوشیدن آب بیشتر کنند. در صورت لزوم ، برای آب رسانی مجدد مایع به موقع به پزشک گزارش دهید. علاوه بر این ، با توجه به الگوهای تنفسی ، اشباع اکسیژن و نتایج تجزیه و تحلیل گاز خون شریانی ، وضعیت اکسیژن رسانی به خون بیماران را تعیین کرده و به سرعت هیپوکسمی را اصلاح می کند.
الکترولیت های آب ، تعادل اسید – پایه و شاخص های عفونت بیماران را به صورت پویا کنترل کنید تا وقوع عوارضی مانند سندرم پریشانی حاد تنفسی (ARDS) ، شوک سپتیک ، زخم های استرسی و ترومبوز وریدهای عمقی را تعیین کنید. به محض بروز هرگونه عارضه ، روال پرستاری و اقدامات مربوط به عوارض مربوطه باید اجرا شود.
وضعیت هوشیاری و علائم سیستمیک بیماران مانند سرفه ، خلط ، سفت شدن قفسه سینه ، تنگی نفس و سیانوز را مشاهده کنید. هنگامی که بیمار علائم فوق را داشت ، اکسیژن درمانی را به توصیه پزشک انجام دهید و اثر آن را مشاهده کنید. وضعیت بیمار باید به موقع به پزشک گزارش شود تا میزان جریان اکسیژن یا روش اکسیژن درمانی تنظیم شود. همچنین میزان دریافت و خروجی 24 ساعته باید در سند پرستاری ثبت شود.
برای بیماران مسن ، توجه ویژه باید به منظور تقویت مشاهده و پرستاری از بیماری های زمینه ای آنها و نظارت بر شاخص های مربوطه ، مانند فشار خون بالا ، دیابت ، بیماری های قلبی عروقی و بیماری عروق مغزی باشد.
اکسیژن درمانی
برای بیماران مسن وخیم که مبتلا به COVID -19 هستند ، تکنیک های حمایتی تنفسی باید به تنهایی با توجه به میزان هیپوکسی ، تحمل و توصیه پزشک انتخاب شوند. کاتتر بینی ، ماسک ، کانولای بینی با جریان بالا (HFNC) و تهویه غیرتهاجمی ممکن است تکنیک های حمایتی تنفسی ترجیحی برای بیماران مبتلا به هیپوکسی خفیف تا متوسط باشد ، در حالی که تهویه غیرتهاجمی ، تهویه تهاجمی و اکسیژن رسانی غشای خارج بدن (ECMO) برای بیماران توصیه می شود. با هیپوکسی متوسط تا شدید. 6 از آنجا که بیماران مسن اغلب دارای بیماریهای زمینه ای ریوی هستند ، مستعد ابتلا به احتباس دی اکسید کربن هستند. بنابراین ، در صورت لزوم ، گاز گاز بیمار بیمار را از بین می برد.
در حال حاضر هیچ توصیه بین المللی برای پذیرش یا درمان بیماران مسن و بیمار بالای 80 سال در بخش مراقبت های ویژه (ICU) وجود ندارد ، و هیچ نمره پیش آگهی شدت معتبری که شامل ارزیابی های خاص سالمندی باشد ، وجود ندارد.
بدنه اصلی
در این بررسی ، ما ادبیات اخیر را متمرکز کرده ایم که بر بیماران مسن وخیم تمرکز دارد تا به پزشکان در فرایند تصمیم گیری چند مرحله ای کمک کند. هنوز مشخص نیست بیماران مسن تحت چه شرایطی می توانند از بستری در بخش مراقبت های ویژه استفاده کنند. در نتیجه ، تنوع گسترده ای در شیوه های تریاژ ، سطوح شدت درمان ، شیوه های پایان عمر ، شیوه های ترخیص و فراوانی دخالت پزشک سالمند در بین موسسات و پزشکان وجود دارد. در این بررسی ، ما مراحل مهمی را در مراقبت از بیماران مسن وخیم ، از تریاژ تا نتیجه طولانی مدت ، با تمرکز بر شرایط خاص در بیماران بسیار مسن ، مورد بحث قرار می دهیم.
نتیجه
با توجه به ملاحظات قبلی ، ما الگوریتمی را ارائه می دهیم که به عنوان راهنمایی برای کمک به فرایند تصمیم گیری برای مراقبت از بیماران مسن بیمار بدحال ارائه شده است.
ستخدام-پرستار-موسسات-شرق-تهران
